dün gece seni gördüm:
ıssız sokaklarda tek başınaydın,
acaba beni mi düşünüyor dedim içimden:
keşke keşke öyle olsaydı
benim seni düşündüğüm gibi sende beni düşünseydin.
hava yağmurlu,nemliydi
sen tek başınaydın.
keşke izin verseydin yanına gelmeme,
keşke beni buralarda bırakmasaydın.
hatırlasana sana "beni neden götürmüyorsun neden burada
bırakıyorsun" diye sorduğumda
bana verdiğin cevap neydi?
"sırf senin iyiliğin için" demiştin.
ama ben iyiliğimi değil,
sadece seni ve yanında olmayı istiyorum...
sende pişmansın değil mi?
sende beni arıyorsun oralarda?
gündüzleri neyse de geceleri arıyorsun beni,
geceleri evin karanlığı ve sessizliğinde boğuluyorsun bensiz,
söylesene bensiz nasıl uyuyorsun?
bana sorarsan;ben her gece seni düşünüyorum,
her gece sabahı iple çekiyorum.
seni unuttuğumu sanma;
sen böyle düşünürken,ben seni her an görüyorum.
sen farketmiyorsun belki,
"nerede bu" diyorsun benim için
nerede olduğumu merak ediyorsun,
ama hiç aklına yanıbaşında olduğum,
hep çevrende dolaştığım gelmiyor değil mi?
ama ben seni uzaktan izliyorum.
duyanlar buna gülüyor belki.
belki de bana deli diyorlar.
bence asıl deli sensin,
seni sevdiğimi bile bile
beni senden kendinden uzaklaştırdığın için
asıl deli sensin.
ve hiç bir zamanda akıllanmayacaksın.
çünkü sen beni hiçbir zaman yanında bulamayacaksın...